Merhabalar,
İlk defa bilgi almak için değil de deneyimlerimi aktarmak için karşınızdayım.
Yaklaşık üç hafta oldu sultanlarımla tanışalı, sağlıkları konusunda yeteri düzeyde bilgi alıp , gerekli şeyleri yaptıktan sonra bunları rahatlıkla yazabiliyorum.
Sadece papağan için değil,konutumda akla gelmeyecek hayvanları sahiplendim ve hepsinde ortak bir özellik keşfettim. Onlar aslında, güvenebilmek istiyor.
Sosyal medyada çeşitli ve bi o kadar tutarsız yazılar okudum kuşları alıştırmak için. Ve ben imkansız olarak görülen çift yani eş kuşları alıştırma yönünde ilerledim.
Bunun için ihtiyacınız olan tek şey zaman
Ki güven iki günde asla kazanılmaz.
İlk etapta düzenli bir şekilde her gün aynı saatlerde kafesin ucundan sevdiği yiyecekleri uzattım, prenses o kadar cana yakın davranmasa da ikramları geri çevirmedi. Bunu üç gün devam ettim, kafesin içinde artık birşey ikram etme zamanım gelmişti değil mi?
Bizler nasıl bir konut sahibiysek onlarda o kafesin sahibi. İzin almamız gerekli tabiki. Kafesin dışından darı uzatma etabında geçtim. Ama bi mesafe koydum araya , ulaşamıyacakları bir uzaklıkta sundum. Ve o an inanın anlayabilirsiniz onu bana uzat nasıl uzatırsan uzat diyişini. Üç gün kafesin içinde sunmaya başladım yine aynı saatlerde. artık o saatlere gelindiğinde aynı yerde farklı çığlıklarla bana seslendiklerini farkettim bu iyi birşey tabiki. Kafesin içinde kendi kendilerine bi çılgınlık yapalım şu adamın eline konalım dediklerini hissettim ve elimden korkmadıklarını farkettim. Şimdi ben Ayağınıza gelemem diyip kapılarını açtım elimde sevdikleri yiyeceklerle bekledim. Bir saat sonunda birisi geldi ve diğeri sürü psikolojisine kapılıp geldi, kafamdaydı ve kulaklarımı kemiriyordu.
Şimdi ilk kuluçkaya olucak ve bana güveniyorlar.